Saturday, June 28, 2014

Proving Evoluation Theory By Mutation மரபியல் மாற்றம் மூலம் பரிணாமம் கோட்பாட்டை நிரூபித்தல்

மரபியல் மாற்றம் மூலம் பரிணாமம் கோட்பாட்டை நிரூபித்தல்

அறிமுகம் :

டார்வின், உயிரினங்களின் தோற்றம், இயற்கைத் தேர்வு – ஒரு அறிமுகம் என்ற இக் கட்டுரைக்கு உறுதுணையாக எழுதப்படும் “மரபியல் மாற்றம் மூலம் பரிணாமம் கோட்பாட்டை நிரூபித்தல்” என்ற இந்த துணைகட்டுரையீன் நோக்கம் தலைப்பை போன்றே மிக எளிமையானது.அனைத்து உயிரினங்களும் செல்களால் ஆனவை.மனிதஉடலுக்குள் கோடிகணக்கான கண்ணுக்கு புலப்படாத செல்கள் உள்ளன்.இச் செல்களை காண பல வகைபட்ட நுண்ணோக்கிகள் மட்டுமே பயன்படும்.ஒவ்ஒரு செல் உள்ளும் DNA[Deoxyribonucleic acid] உள்ளது.இந்த DNA, இரட்டை சுருள் அமைப்புடன் உள்ளது என்பதை கண்டு உணர்ந்ததுக்காக ஜேம்ஸ் வாட்சன் மற்றும் பிரான்சிஸ் கிரிக் ஆகியவர்கள் நோபல் பரிசு பெற்றனர்.DNA உள் காணப்படும் நான்கு மூலக்கூறுகள் அடினைன் ( A), சய்டோசின் (C ), குவானைன் (G) மற்றும் தைமின் (T) ஆகியவை. Aவும் Tயும் நண்பர்கள் என்பதால் இவர்கள் இருவரும் மட்டுமே கை கோர்ப்பார்கள். அதுபோலவே Gயும் C யும் இணைவார்கள். [ AT, G C ]இந்த DNA கோடிகணக்கான A ,T,G ,C மூலக்கூறுகளால் உருவானது.


Genes [மரபியல் தொகுப்புகள்] 

பல நூறு கோடி a-t, g-c இணைப்புகள் மூலம் கட்டமைக்கபட்ட DNA வை எளிமைபடுத்த ஒரு ரயில் வண்டியீன் அனைத்து தொடர் பெட்டிகளுக்கு உதாரணமாக கொள்ளலாம் எனில் அதில் உள்ள தொட்ற்சியான 5 பெட்டிகளை Gene [மரபியல் தொகுப்பு] க்கு ஒப்பிடலாம்.மனித செல்லில் உள்ள DNA வுக்குள் 20,000 முதல் 25,000 வரையிலான மரபியல் தொகுப்புகள்[Genes]பொதித்து வைக்கபட்டு உள்ளன. ஒவ்வொரு Genes [மரபியல் தொகுப்பும்]ஒரு குறிப்பிட்ட நம் உடல்சார்ந்த பண்புகளை[physical traits] கொண்டு உள்ளன. இந்த உடல்சார்ந்த பண்புகள் ஒரு தலைமுறையில் இருந்து அடுத்த தலைமுறைக்கு இனபெருக்கத்தீன் போது கடத்தபடுவதால் தான் நாம் நம் பெற்றோர்கள் உடல்சார்ந்த பண்புககளை பெருகின்றோம். 

மரபுவழி உடல் குறைபாடுகள் [genetic disorders]

மரபுவழி உடல் குறைபாடுகள் [genetic disorders] ஏற்பட காரணம் ,இனபெருக்க செயலின் போது இணையும் கருமுட்டையும்[Ovum] ,விந்து அணுவும் [sperm cell] பெற்றோர்கள் இடம் இருந்து குழந்தைக்கு கடத்தபடும் Gene [மரபியல் தொகுப்பில்] உள்ள குறைபாடுகளே முக்கிய காரணம். ஒரு Gene [மரபியல் தொகுப்பில்] உள்ள குறைபாடு காரணமாக 6000 வரையீலான மரபுவழி உடல் குறைபாடுகள் [genetic disorders] பிறக்கும் 200 குழந்தைகளில் ஒரு குழந்தைக்கு ஏற்பட சாத்தீயம் உள்ளது கண்டு அறிய பட்டு உள்ளது.
உதாரணம் :
cystic fibrosis, sickle cell disease, Fragile X syndrome, muscular dystrophy, or Huntington disease
ஒன்றுக்கு மேல்பட்ட Genes [மரபியல் தொகுப்பில்] ஏற்படும் குறைபாடு காரணமாகவும் மரபுவழி உடல் குறைபாடுகள் [poly genetic disorders] ஏற்பட வாய்ப்பு உண்டு.
உதாரணம் :
Alzheimer’s disease, breast cancer, leukemia, Down syndrome, heart defects, and deafness.
Genes [மரபியல் தொகுப்பில்] குறைபாடு அல்லது மாற்றம் [mutation] ஏற்பட காரணம் என்ன ? என்ற கேள்வி நம் உள் எழும் எனில் நாமும் டார்வின் பரிணாமம் கோட்பாட்டை ஒட்டி சிந்திக்கீன்றோம் என்பது புலன் ஆகும்.

Genes [மரபியல் தொகுப்பின் ] விவரங்களை பொருவது எப்படி ?
 
மனித மரபுத்தொகுதி ஆய்வு திட்டம்[ Human genome project] மூலம் கடந்த 27 ஆண்டுகலாக மனித DNA மீதான ஆய்வுகள் நடத்தபட்டு DNA வில் உள்ள 25,000 வரையிலான Genes [மரபியல் தொகுப்பிகள் ] கண்டு அறியபட்டு அவை தரவுதளங்களில் [database] வரிசை[sequence] படுத்த பட்டு உள்ளன.உதாரணத்துக்கு இத் தகவலை கீழ் கண்ட இணைய தளத்தீன் தரவுதளங்களில் [database] இருந்து நாம் பெற முடியும்.
[1]DNA Data Bank of Japan [DDBJ]
http://www.ddbj.nig.ac.jp/
[2]National Center for Biotechnology Information [ NCBI]
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/
[3]European Molecular Biology Laboratory [EMBL ]
http://www.embl.org/


கதிரியக்கத்தால் ஏற்படும் Genes [மரபியல் தொகுப்பில்] ஏற்படும் குறைபாடு அல்லது மாற்றம் [mutation] :

1927 டாக்டர் H.J. முல்லர் அவர்கள் ஆய்வுக்காக டிரோசோஃபைலா பழ ஈக்களை கதிரியக்கத்துக்கு உட்படுத்தீனார்.இவை மிக விரைவாக இனபெருக்கம் செய்யும் என்பதால் அவற்றீன் நூற்றுகணக்கான சந்ததிகளையும் Dr. H.J. Muller அவர்களால் குறுகிய காலத்தில் பரிசோதனைக்கு உட்படுத்த முடிந்தது. கதிரீயக்கம் காரணமாக டிரோசோஃபைலா பழ ஈக்களீல் ஏற்பட்ட கோணலான இறக்கைகள்[crooked wings ] பழ ஈக்களீன் பல தலைமுறைகளுக்கும் தொடர்வதை கண்டு அறீந்தார். டாக்டர் முல்லர் அவர்களுக்கு இந்த ஆய்வுக்காக நோபல் பரிசு வழங்கப்பட்டது. இவ் ஆய்வு நடந்த கால கட்டத்தில் அறிவியல் சமுகத்துக்கு Genes [மரபியல் தொகுப்பு] பற்றிய அறிவு முழுமை அடையாமல் இருந்ததையும் நாம் கணக்கில் கொள்ளவேண்டும். 


மரபியல் தொகுப்பில்[Genes] ஏற்படும் மாற்றங்கள் [Mutations] மூலம் பரிணாம வளர்ச்சி கோட்பாட்டை புரிந்துகொள்ளுதல் [Understanding evolution theory by Gene Mutation]

[1]Hox ஜீன்கள் கரு வளர்ச்சியை[ embryonic development] கட்டுப்படுத்தும் வலிமை வாய்ந்தவை. Hox ஜீன்கள் (ஈக்கள் மற்றும் மனிதர்கள் உட்பட) பல விலங்குகளில் காணப்படுகின்றன.இவை கட்டுப்பாடுத்தும் ஜீன்கள் என்று அழைக்கபடுவதற்கு காரணம் இவை மற்ற ஜீன்களீன் செயல்பாடுகளை கட்டுப்டுத்துகீன்றன. மேலும் Hox ஜீன்களில் ஏற்படும் மாற்றம் [mutation] உயிரிங்களீன் உடல் அமைப்பை மாற்றும் அளவுக்கு வலிமையானவை. மரபியல் விஞ்ஞானிகள் நடத்தீய ஈக்கள் ஆய்வு மூலம், Hox ஜீன்களில் ஏற்படும் மாற்றம் ஏற்படுத்துவதன் மூலம் ஈக்களீன் நெற்றியில் உள்ள உணர் கொம்புகளுக்கு [antennae] பதிலாக கால்களை முளைக்க வைக்க முடியும் என்பதை நிறுபித்தார்கள்.
[2]MWS/LWS ஜீன்களில் ஏற்பட்ட மாற்றம் [mutation] காரணமாக வெவ்வேறு ஸ்பெக்ட்ரம் [நிறங்களை]நம்மால் கண்டறிய முடிகின்றது.
[3]ஜீன்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கலே [mutation] பரிணாம வளர்சிக்கு அடிப்படை. சுற்றுச்சூழலில் உள்ள கதிர்வீச்சு,இரசாயன பொருட்கள் காரணமாகவும் , DNA வை மறுபிரதி[ DNA replication] எடுக்கும் போதும் ஜீன்களில் மாற்றம்[gene mutation] நடைபெறுகின்றன.


முடிவுரை [conclusion ]:

இக் கட்டுரையை எளிமைபடுத்தும் நோக்கத்துடன் குரோமோசோம்கள் ,அவற்றுக்குள் ஜீன்கள் தர்க்கபடி [logically but not physically] பொதித்து வேக்கபட்டு உள்ள விவரங்கள் , XX ,XY செக்ஸ் குரோமோசோம்கள் [XX/XY sex chromosomes] பற்றீய விவரங்களையும் தவீர்த்து உள்ளேன்.மேலும் எவரேனும் இனியும் டார்வின் அவர்களீன் பரிணாமம் கோட்பாட்டை மறுதலிபார்கள் எனில் அவர்களீன் ஸ்டெம் செல்களை சாம்பிள் எடுத்து அதன் HOX ஜீன்களில் மாற்றம்[gene mutation] செய்து ஒற்றை கொம்புகள் உடைய ஆனால் அவர்களை போன்ற மனிதர்களாகவே cloning Technology மூலம் உருவாக்கி உலகில் நடமாட விடுவேன் என்பதை அழுத்தமாக தெரிவித்துகொள்கின்றேன் :-)

Monday, June 23, 2014

What did Arundhati said about Communist people? திரு அருந்ததியீன் கருத்து:

தோழர் கலாஷ்நிகோவ்,

புரட்சிகர இயக்கங்கள் பற்றி, ம க இ க நட்பு பாராட்டும் திரு அருந்ததி அவர்கள் கூறும் கருத்துகளை பார்திர்களா ?

திரு அருந்ததியீன் கருத்து:
————————————————
இங்கே இயல்பான தோழமை என்பது கம்யூனிஸ்டுகளுக்கும் தலித்துகளுக்கும் தான் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். அதுதான் இயற்கை. ஆனால் இங்கே அப்படி ஏற்படவில்லை. அவர்களுக்கிடையேயான பிளவு என்பது 1920களிலேயே சி.பி.அய். உருவான சில காலத்திலேயே தொடங்கிவிட்டது.

இன்றைக்கு இருக்கும் பல கம்யூனிஸ்ட் தலைவர்களைப் போலவே எஸ்.ஏ. டாங்கேவும் ஒரு பார்ப்பனர். இந்தியாவின் முதல் கம்யூனிஸ்ட் தொழிற்சங்கமான, “கிர்னி காம்கார் தொழிற்சங்க’த்தை 70 ஆயிரம் உறுப்பினர்களோடு அவர் உருவாக்கினார். உறுப்பினர்களில் பெரும் பகுதியினர் அம்பேத்கரை உள்ளடக்கிய “மகர்’ என்கிற தீண்டத்தகாத சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள்.

அவர்கள் எல்லோரும் குறைந்த கூலி வழங்கப்படும் “ஸ்பின்னிங்’ பிரிவில் மட்டுமே வேலைக்கு அமர்த்தப்பட்டார்கள். ஏனென்றால், நெசவுப் பிரிவில் வேலை செய்கிறவர் நூலை தன்னுடைய வாயில் கவ்விக் கொள்ள வேண்டியிருக்கும். அதில் தீண்டத்தகாதவரைச் சேர்த்தால் அவருடைய எச்சில் பட்டு நூலும், துணியும் தீட்டுப்பட்டு விடும் என்று கருதினார்கள்.

1928 இல் டாங்கே, கர்னி காம்கார் தொழிற்சங்கத்தின் முதல் வேலை நிறுத்தத்தை முன்னின்று நடத்துகிறார். அம்பேத்கர், போராட்டத்தின் ஒரு கோரிக்கையாக சமத்துவமும் வேலைப்பிரிவினையில் பாகுபாடு காட்டாத சமவாய்ப்பும் வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்த வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறார். இதற்கு டாங்கே ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. அது ஒரு கசப்பான பிளவுக்கு இட்டுச் செல்கிறது. 

அப்போதுதான் அம்பேத்கர் சொன்னார்: 

சாதி என்பது தொழில்களுக்கு இடையிலான பிரிவினை மட்டும் அல்ல; அது தொழிலாளர்களுக்கு இடையிலான பிரிவினை. 

நாம் விவாதீத்தா பாட்டாளி வர்க்கத்துக்குள் உள்ள சாதிய அடுக்கு நிலைகள் காரணமாக அமைந்து உள்ள அக முரண்பாடுகள் [வன்னியர் தொழிலாளி X தலித்தீயர் தொழிலாளி] என்ற விடயம் அம்பேத்கர் அவர்கள் கருத்துடன் ஒத்து போகிறதே!

Sunday, June 22, 2014

Answer to sukdev in vinavu I சுகதேவ் அவர்களுக்கு

சுகதேவ் அவர்களுக்கு ,

[0]மார்சிய சித்தாந்தத்தை பொருத்த வரை பிரசனைகளுக்கு தீர்வு தான் கூறப்பட்டு உள்ளது. ஆதங்கத்துக்கோ , வெற்று பூலம்பல்களுக்கோ மார்சிய-லெனிய கோட்பாட்டில் இடம் இல்லை. என் கேள்விகள் உங்களுடைய வெற்று ஆதங்கத்தால் எழுப்பபட்டவை. முடீந்தால் மார்சிய-லெனிய கோட்பாட்டின் படி பதில் அளீக்க முயலுங்கள் 

//அண்ணே! தூங்குபவனை எழுப்பலாம்; தூங்குவது போல நடிக்கும் உங்களை எழுப்ப முடியாது. ஏற்கனவே நடைமுறையில் இருந்த சிறந்த நடைமுறை ஒன்று இன்று ஒழிக்கப்பட்டதன் பிரச்சினையை மட்டுமே தெரிவித்தேன். அந்த நடைமுறை ஒழிக்கப்பட்டது குற்றம் என்று சொல்லவில்லை. அந்த பழைய நடைமுறை வாணக்காரய்யாவின் அணுகுமுறை போன்று சமூக நல்லிணக்கத்தை வளர்ப்பதாக இருந்தது என்பது தான் நான் கூறிய உதாரணத்தின் மெசேஜ்.//

[1]அந்த ஆட்டத்தையும் ஆடித்தான் பருங்கள் சுகதேவ் ! ஆட்டத்தின் இருதியில் மார்க்ஸிய சித்தாந்தத்தையும் இழந்து அம்பல பட்டு போவது யார் என்று வினவு வாசகர்கள் உணர்ந்து கொள்ள உதவும். 

//உங்கள் கருத்துக்கள் தலித்தியத்துக்கு காவடி தூக்குகிறது என்ற முன்முடிவுடன் அவற்றை வசதிக்கேற்ப வெட்டி, திரித்து உங்களை மார்க்ஸிய விரோதியாக சித்தரிக்க முடியும். ஆனால், அது சில்லறை விளையாட்டு. விபரீத முடிவுகளுக்கு இட்டுச் செல்லும். உண்மையை சொல்லப்போனால், உங்கள் கருத்துக்கள் எதனையும் படிக்க எனக்கு ஆர்வமில்லை. //

[3]இனி இது போன்ற தனி மனித அவதூறுகளுக்கு [Defamation] உதிர்த ரோமம் அளவுக்கே மதிப்பு கொடுப்பேன் என்பதை சுய விமர்சனமாக கூறிகொள்கின்றேன். முடிந்தால் நீங்களும் விவாதம் சார்ந்த கருப்பொருளுக்கே முக்கியத்துவம் கொடுங்கள் 

//நீங்கள் ஒரு ஆசிரியர் என்று நண்பர் ஒருவர் சொன்னார். உங்கள் மாணவர்கள் உங்கள் கருத்துக்களை படிக்க நேர்ந்தால் அவர்கள் உங்களை குறித்து என்ன நினைப்பார்கள் என்பதை தயவு செய்து ஒருமுறை கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள். அவர்கள் காலணிகளை ஒருமுறை அணிந்து கொண்டு நீங்கள் பதிக்கும் கருத்துக்களை ஒருமுறை படித்துப் பாருங்கள். என்னுடைய ஆசிரியர்கள் யாரிடமும் மிகக் கீழ்மையான விவாத அணுகுமுறையை நான் கண்டதில்லை. எனவே இந்த விளையாட்டை இத்துடன் நிறுத்திக் கொள்ளுங்கள்.//

Answer to Tendral in Vinavu I தென்றல் அவர்களுக்கு என் பதில் I

தென்றல்,

[1]உங்கள்  பிரத்யோக  மொழி  நடையில் உள்ள  கருத்தாக்கம் எனக்கு சத்தியமாக புரியவில்லை தென்றல்.  

[2]தோழர் கலாஷ்நிகோவ் கையாளும்  எளீய ஆனால் அழுத்தமான,விரியமான   மொழி  நடையில் உங்கள் கருத்துகளையும்   பதியுங்கள்  தென்றல். இது  விமர்சனம் அல்ல ,வேண்டுகோள்.

//வினவின் பதிலில் நீங்கள் சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிற அம்சங்கள் உண்டு. இருந்தாலும் நீங்கள் அதை பரிசிலீக்க மறுக்கிறீர்கள். நான் வைத்த வாதத்திற்கு வினவின் கருத்தை சாதகமாக பொருத்திக் கொண்டேன் என்பது நடந்தது. ஆனால் என் நோக்கம் என்ன? உங்களுடனான என்னுடைய வாதம் விவாதத்தின் ஒரு பகுதியைப் பற்றியது.//


[3]சுய  முரண்பாடு  என்று நான் குறிப்பிடுவது வினவு  எமக்கு அளித்த  தலித்தியர்  இலக்கியங்கள்  பற்றீய முதல் இரு பீன்னுட்டங்கள்  மீது  நான்  வைக்கும்  விமர்சனம்.

[4]வினவு உங்களுக்கு  அளித்த பதிலை  வைத்து வினவும் ,தென்றலும்  முரண்படுகின்றீர்கள்  என்று கூறிஉள்ளேன்

//தலித் இலக்கியம் என்பதை ஆதிக்கசாதிகள் எவ்வாறு அணுகுகின்றன என்பது. அதனால் அந்தச் சொல்லாடலை மோசடி என்று குறிப்பிட்டேன். வினவின் பதிலை வைத்துக்கொண்டு சுயமுரண்பாடு என்கீறிர்கள். அப்படி சுயமுரண்பாடு என்றால் அதை ஏற்பதில் எனக்குப் பிரச்சனையில்லை.//

[5] நான், என்  மீது  கூறப்பட்ட அவதூறுகளை பற்றி  விளக்ககிய  பீன்னுடங்களை வினவு வெட்டி  ஏறிந்தமைக்கு நான் பொறுப்பு ஏற்க முடியாது.
http://vansunsen.blogspot.in/2014/06/vinavu-conflicts-and-wrong-replays.html

//இது ஒருபுறமிருக்க எதை அவதூறு என்கீறிர்கள்?//

[6]எம் தோழன் கலாஷ்நிகோவ் அவர்களுடன்  நான்  நடத்தும்  இவ் விவாதம் , உங்கள் குற்ற  சாட்டை  தவறு  என்று நிருபித்துகொண்டது உள்ளது. எங்கள் விவாதம் தீர்வுகளை  நோக்கி செல்வதை உங்களால்  உணர முடியவில்லையா ?  

//இதில் அனைவரையும் எதிரியாக காட்டி உங்களை மட்டும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் காவலனாக காட்டிக்கொள்கிறீர்கள். இது தவிர்க்கப்பட வேண்டும்.//

My answers to Sukdev சுகதேவ் அவர்களுக்கு

சுகதேவ் அவர்களுக்கு ,

[1]திரு சுகதேவ் அவர்களீன் சிறுபன்மை மக்களுக்கு எதிரான அவதுறுகளுக்கு வினவு தளத்தில் ஆதாரங்களுடன் எதீர்வினை அற்றி வந்து உள்ளேன் என்பது வினவு வாசகர்களுக்கு தெரியும்.
[2]என் கேள்வி என்ன என்றால் சிறுபன்மை மக்களுக்கு அரசியல் சாசன சட்டம் அளித்து உள்ள பாதுகாப்புகள் தவறா ? More over , Is Article 370 wrong?

சுகதேவ் //எனது நண்பர் பணிபுரியும் இஸ்லாமிய கல்வி நிறுவனத்தில் சிலரை நிரந்தர ஊழியராக சமீபத்தில் நியமித்தார்கள். அப்படி நியமிக்கப்பட்டவர்கள் அனைவருமே இஸ்லாமியர்கள். முன்பெல்லாம் அந்த நிறுவனத்தில் ஊழியர்களாக நியமிக்கப்படுபவர்களில் கணிசமானவர்கள் இந்துக்களாகவும் இருப்பார்கள். இது ஒரு சமூக நல்லிணக்கத்துக்கு — பரஸ்பர புரிதலுக்கு உதவியாக இருந்தது. இன்று இது போன்ற நேர்மறையான அணுகுமுறைகள் மதவாதிகளிடம் குறைந்து வருகிறது. //

[3]வினவு கூறும் கீழ் உள்ள கருத்தாக்கத்தில் இருந்து இஸ்லாமிய பயங்கரவாதம் என்ற சொல்லாடல் எப்படி தவறானது என்று திரு சுகதேவ் உணரவேண்டும்.

“இசுலாமியரை விமரிசிக்க வேண்டுமென்றால் அவர்களை பொதுவாக விமரிசக்காமல், டிஎன்டிஜே போன்று பேர் குறிப்பிட்டு விமரிசிக்கும் போது பார்ப்பனியத்தை மட்டும் நபர்கள் வாரியாக பிரித்து விமரிசிக்காமல் பொதுவாக விமரிசிப்பது சரியா என்று கேட்டிருந்தார் ஒரு நண்பர். மதங்களை விமரிசக்கும் வினவு பாரபட்சமாக இருக்கிறது என்பதாக இந்த விமரிசனத்தில் அவர் சொல்கிறார். முதலில் இந்த நண்பர் கூறியிருப்பது போன்றுதான் வினவு எழுதுகிறது என்பதை ஒத்துக் கொள்கிறோம். ஏன்?பார்ப்பனியம், இஸ்லாம் இரண்டையும் பிரிப்பது எது என்பதிலிருந்து அதை பார்க்கலாம். ஓரிறைக் கொள்கை, உருவ வழிபாடு கிடையாது போன்ற இறைவன் குறித்த மதக் கொள்கை தவிர்த்து வாழ்க்கை குறித்த சட்டங்களில் இசுலாத்திற்கு என்று ஒரே மாதிரியான கொள்கை கிடையாது. புர்கா போடுவது, போடக்கூடாது, இசை கேட்கலாம், கூடாது, திருப்பதி லட்டு சாப்பிடலாம், கூடாது, இனம்-சாதி-பிரிவினைக்கேற்ப மணமுடிக்கலாம், கூடாது என்று நாட்டுக்கு நாடு இது வேறுபடுகிறது. வகாபியிஸ்டுகளும், டிஎன்டிஜேக்களும் இதற்காக கரடியாக கத்தினாலும் அப்படி ஒரு வாழ்வியல் ஒற்றுமையை யாரும் கொண்டுவர முடியாது.” 

சுகதேவ்//இஸ்லாமிய பயங்கரவாதம் என்ற சொன்னாலே அது இந்துத்துவக் குரல் என்பதாகி விடாது. ம.க.இ.கவின் பார்ப்பன பயங்கரவாத எதிர்ப்பு மாநாட்டின் முழக்கத்திலே அது இருக்கிறது. இன்னும் சொல்லப்போனால், இந்து பயங்கரவாதத்தை கண்டிப்பதற்கே கூட இஸ்லாமிய மதவாதத்தை கண்டிப்பது நிபந்தனையாக உள்ளது என்று கருதுகிறேன்//


[4]மோடி BJP ,பெற்ற வாக்குகள் பற்றிய புள்ளியல் விவரங்களை முன்பே அளித்து உள்ளேன்.

###இந்திய மக்கள் தொகையில் மோடி பெற்ற ஒட்டு :17.5 * 100 /124 = 14.11 %
###By percentage out of total no of votes, Modi[BJP] got :17.5 * 100 / 81.45 = 21.49 %

மோடியால் மத்திய ,வட மேற்கு இந்தியாவில் மட்டும் தான் கணிசமான ஆதரவை பெற முடிந்து உள்ளது 

சுகதேவ்//கொஞ்சம் மாறியிருக்கும் சமூக நிலைமைகளையும் நாம் கணக்கில் கொள்ள வேண்டும். இந்த தேர்தல் முடிவுகள் பற்றிய ஆய்வு ஒரு உண்மையை சொல்கிறது. முஸ்லிம் மக்கள் 20 சதவீதம் வரை இருக்கும் 80 தொகுதிகளில் பாதிக்கும் மேல் இந்த முறை பா.ஜ.க வெற்றி பெற்றுள்ளது. வழக்கமாக, இந்த தொகுதிகளில் சிறுபான்மை மக்களின் வாக்குகள் வெற்றி வாய்ப்புள்ள ஒரு மதச்சார்பற்ற கட்சிக்கு குவியும். அதனால், அந்த கட்சி வெற்றி பெறும். ஆனால், இந்த முறை சிறுபான்மை மக்களின் வாக்குகளை மதச்சார்பற்ற கட்சிகள் சிந்தாமல், சிதறாமல் பெற்றிருந்தாலும், இந்து பெரும்பான்மையிடமும் ஒரு எதிர் ஒருங்கிணைவை உருவாக்கியுள்ளது. மதச்சார்பற்ற தேர்தல் கட்சிகள் சிறுபான்மை மதங்களிடம் கடைபிடிக்கும் சந்தர்ப்பவாத அணுகுமுறையும் இதற்கு ஒரு காரணம். இவர்கள் ஒரு நாள் ரம்ஜான் கஞ்சி குடிப்பதையும், கிறிஸ்மஸ் கேக் வெட்டுவதையும் காட்டி ஆர்.எஸ்.எஸ். இந்துக்களின் உணர்வை நிரந்தரமாக குத்தகை கேட்பதில் வெற்றி பெற்று வருகிறது. //

[5]வினவுக்கு திரு சுகதேவ் வைக்கும் கருத்துகளுக்கு உடன்பாடு தானா ? எவ் வித விமர்சனமும் கிடையாதா ?

கலாஷ்நிகோவ்க்கு எம் பதில்கள் [Answer to kalashnicov part II ]

 கலாஷ்நிகோவ்,


சரவணன்//இத்தகைய சூழலில் நம் தலித்தியர் மக்கள் தம் வாழ்வியல் வலிகளையும்,அவர்கள் மீதான சாதீய அடக்கு முறைகளையும் இலக்கியத்தில் பதிவு செய்வது அவர்களுடைய கடமையும், உரிமையும் ஆகும்//
 
கலாஷ்நிகோவ்://இதில் நமக்கு எந்தவித சந்தேகமும் இல்லை, ஆனால் இதே உரிமையை, தலித்தியரின் சமூக அவலங்களை பதிவிடும் உரிமையை, மற்ற சாதியில் பிறந்த ஒருவர் பெற்றிருந்தால் அதுதான் வர்க்க ஒற்றுமை. தலித் இலக்கியங்கள் இயற்றும் நண்பர்கள், தலித்களின் நல்வாழ்விற்காக நடைமுறையில் என்ன களப்பணியாற்றியுள்ளனர், வெறும் இலக்கியம் இயற்றல் மட்டுமே போதுமானதா? பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியங்கள் தலித், தலித் அல்லாதவர் என்ற நிலையை அடைவதற்கான வழிகளை முன் வைக்கிறது. தலித் இலக்கியங்களும் இத்தகையவற்றை செய்யும்போது பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியம் என்றே அழைக்கப்படும். இங்கே தலித் என்ற அடைமொழி மட்டுமே விவாதப் பொருளாக உள்ளது. //

[1]கலாஷ்நிகோவ் நீங்கள் அழகாக இயக்கவியல் பார்வையுடன் விவாதத்தை முன் நகர்த்தி செல்கின்றீர்கள்.ஆம் பாட்டாளி வர்க்க உணர்வு உள்ள எழுத்தீயல்/இலக்கிய துறையில் பயணிக்கும் ஒரு தோழர் நம் தலித்தியர் மக்களீன் வலிகளையும் அதை தீர்க்க தீர்வுகளையும் இலக்கியம் மூலம் வலியுறுத்துவதும் சாதியாத்தின் வேர்கள் ஆழமாக ஊடுருவும் இன்றைய சமுக சூழலீல் தவிர்க்க முடியாத தேவை.

[2] அதே நேரத்தில் தலித்தியர் மக்களீன் மீது நேசம் உள்ள ஆனால் பாட்டாளி வர்க்க உணர்வு அற்ற திரு பெருமாள் முருகன் போன்ற ஓரு படைப்பாளி தம் பெரும் கதைகள்[ஆளாண்டபட்சி] மூலம் கவுண்டர் மக்களை தலித்தியர் மக்களுடன் சமரசம் செய்து கொள்ள வலியுறுத்தும் மார்சீய திரிபையும் நாம் எச்சரிக்கையுடன் அவதானித்து அவர் போன்றவர்களுக்கு அறிவுறுத்த வேண்டும் 

கலாஷ்நிகோவ்//ம க இ க போன்ற அமைப்புகள் இதற்கு எதிரானவர்கள் அல்ல. இந்த சிந்தனை முறை உண்மையான பிரச்சினையைவிட்டு திசை மாற்றி மென்மேலும் சிக்கலானதாக மாற்றிவிடும் என்பதையே வலியுருத்துகின்றனர். தலித் இலக்கியங்கள் பிரச்சினைகளை சொன்னால் மட்டும் போதாது. அதற்கான தீர்வாக என்ன சொல்கிறது என்பதே கம்யூனிஸ்டுகள் ஊக்குவிப்பதற்கான அடிப்படையாக அமையும்.//

[3]இதற்கான பதிலை கீழ் கண்டவாறு முந்தைய பின்னுட்டத்தில் கூறி உள்ளேன்.தலித்தியர் மக்கள் வலிகளை பிரதிபலிகும் தலித்தியர் இலக்கியங்களும் எம் பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியமே என்று உரக்க உரிமை கூரல் கொடுத்து முற்போக்கான தலித்தியர் எழுத்தாளர்களை ஒருங்கினைத்து இலக்கிய/அறிவு தளத்திலும் கருத்தியல் போரை வர்க்க எதிரிகளுக்கும் ,சாதியவாதிகளுக்கும் எதிராக தொடுக்க வேண்டும் அல்லவா ?

[4]மேலும் அரசியல் களத்தில் தலித்தியர் மக்களுக்காக,அவர்கள் அரசியல், சமுக, பொருளாதார விடுதலைக்கு போராட தயங்காத, அவர்களுக்கு தலைமை ஏற்க தயங்காத ம க இ க; இலக்கியம் சார்ந்த கருத்தீயல் தளத்திலும் அவர்களுக்கு வழிகாட்டி பிரச்சனை மட்டும் அல்ல இலக்கியம் அதற்கு தீர்வுகளும் தலித்தியர் இலக்கியத்தில் இருக்க வேண்டும் என்று மார்சிய அரசியல் கல்வி அளிக்கலாம் அல்லவா ? இதுவும் ம க இ க வின் கடமை தானே ?

கலாஷ்நிகோவ்://தோழர்,அதே வர்க்கக் களம் தான், வர்க்க உணர்வுதான் சாதீயம் இல்லாமல் போவதற்கான களமாகவும் அமைகிறது. வேறு ஏதேனும் களம் இருந்தால் விவரிப்பீர்.நன்றி//

[5]பாட்டாளி வர்க்கம் X சுரண்டும் தரகு முத்லாளிகள் என்று இருக்கும் வர்க்க முரண்பாட்டில் எமக்கு எந்த முரண்படும் உங்களுடன் இல்லை. அதே சமயம் பாட்டாளி வர்க்கத்துக்குள் உள்ள சாதிய அடுக்கு நிலைகள் காரணமாக அமைந்து உள்ள அக முரண்பாடுகள் [வன்னியர் தொழிலாளி X தலித்தீயர் தொழிலாளி] தோழர்,எம் ஆசான் லெனின் அவர்களுக்கு வர்க்க போராட்ட களத்தில் ஏற்பட வில்லை என்று தான் கூறினேன்.

Saturday, June 21, 2014

கலாஷ்நிகோவ்க்கு எம் பதில்கள் [Answer to kalashnicov]

கலாஷ்நிகோவ்[kalashnicov]க்கு எம் பதில்கள்


உங்கள் பெயரில் உள்ள Avtomat Kalashnikova [AK-47] துப்பாகியை நினைத்துகொண்டு இவ்விவாதத்தை நான் தொடங்கவில்லை.ஆனால் இரண்டாம் உலக போருக்கு பின் தம்மை சுயவீமர்சனம் செய்து கொண்டு தன் தந்தையர் நாட்டுக்கு, அதன் பாதுகாப்புக்கு வலிமையான ஆயுதம் தேவை என்று முடிவு செய்து முயன்று,ஆய்ந்து கண்டு பிடித்தானே என் ரஷ்ய தோழன்,ரஷ்ய இராணுவ விரன் அவனின் ஆற்றலை நினைவுகூர்ந்தும் , அவன் பெயரை உங்கள் புனைபெயராக வைத்து உள்ளதை நினைத்து மகீழ்ந்து எம் பதிலை தொடங்குகிறேன்.

கலாஷ்நிகோவ்://பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியம் என்பது அனைத்து சமூகத்தின் உழைக்கும் மக்களின் விடியலுக்குமானதுதான், மேலும் இதிலிருந்து தலித் இலக்கியம் எவ்வாறு வேறுபட்டது என்றும், அது தலித் சமூகத்தின் விடியலுக்காக எந்த வகையில் பங்காற்றுகிறது என்பதையும் தெரிவியுங்கள்.//

[1]தோழர்,எம் ஆசான் லெனின் அவர்களுக்கு இருந்த பாட்டாளி வர்க்க எதிரிகள் ,பாட்டாளி வர்க்க தோழர்கள் என்ற நேர்கோட்டு தன்மை[linear] உள்ள வர்க்க பேராட்ட களம் சாதீயம் காரணமாக இந்திய வர்க்க போராளிகளுக்கு நேரற்ற[nonlinear] களமாக உள்ளதை நீங்கள் உணருவீர்கள் என்பதை நான் அறிவேன். உதாரணமாக இளவரசன் திருமணத்துக்கு பின் அடித்து நொறுக்கப்பட்ட தலித்தியர் வீடுகள் யாரால் நடத்த பட்டது ? வன்னிய சாதீக்குள் இருக்கும் மார்சீய அறிவு அளிக்கபடாத பாட்டாளி வர்க்க மக்கள் தானே தலைமை ஏற்று நடத்தீனர்.இங்கு பாட்டாளி வர்க்க மக்களே தம்முடன் வேலை செய்யும் தலித்தியர் பாட்டாளி வர்க்க மக்கள் மீது அடக்கு முறையை செலுத்தும் போது, அதனால் பாட்டாளி வர்க்க மக்களுக்குள் சாதியம் சார்ந்த உள் முரண்பாடுகள் முற்றுகின்றது அல்லவா ?? இத்தகைய சூழலில்…..

[i]இத்தகைய சூழலில் நம் தலித்தியர் மக்கள் தம் வாழ்வியல் வலிகளையும்,அவர்கள் மீதான சாதீய அடக்கு முறைகளையும் இலக்கியத்தில் பதிவு செய்வது அவர்களுடைய கடமையும், உரிமையும் ஆகும் 

[ii]அதனை ம க இ க போன்ற மா லெ அமைப்புகள் ஊக்குவிக்க வேண்டும் அல்லவா ? 



கலாஷ்நிகோவ்://தலித்களின் துயரம் மற்ற சாதி உழைக்கும் மக்களின் துயரங்களை விட மிகுதியானதுதான். ஆனால் தலித் இலக்கியம் இத்துயரங்களிலிருந்து எப்படி வெளிக்கொணரும், இயங்கியல் பார்வையில் அதற்கான சாத்தியக் கூறுகளாக எதை கொண்டுள்ளன?//

[1]அரசியல் களத்தில் தலித்தியர் மக்களுக்காக,அவர்கள் சமுக பொருளாதார விடுதலைக்கு போராட தயங்காத, அவர்களுக்கு தலைமை ஏற்க தயங்காத ம க இ க …,

[i]தலித்தியர் மக்கள் வலிகளை பிரதிபலிகும் தலித்தியர் இலக்கியங்களும் எம் பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியமே என்று உரக்க உரிமை கூரல் கொடுத்து முற்போக்கான தலித்தியர் எழுத்தாளர்களை ஒருங்கினைத்து இலக்கிய/அறிவு தளத்திலும் கருத்தியல் போரை வர்க்க எதிரிகளுக்கு எதிராக தொடுக்க வேண்டும் அல்லவா ? இதை நான் முன்பே கூறிஉள்ளேனே இப்படி…..

“ஆம் தலித்தியர் இலக்கியங்கள் எமது பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியங்கலே ; ஆம் தலித்தியர் எம் பாட்டாளி வர்க்க மக்கள் தான் என்று கூற வக்கு/துப்பு/ பாட்டாளி வர்க்க உணர்வு இல்லாத ம க இ க வும் அதன் தலைமையும் வரட்டு சித்தாந்தத்தை முன்னெடுக்கும் வரட்டு மார்சியவாதிகள் என்பது மட்டும் உண்மை ஆகிறது “

என் நோக்கம் நிறைவேறும் எனில் எம் கடுமையான விமர்சனத்துக்காக நிபந்தனை அற்ற மன்னிப்பு [ ம க இ க விடம் ] கோரவும் தயங்க மாட்டேன் என்பதை உண்மையுடன் கூறுகின்றேன்.




கலாஷ்நிகோவ்//பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியங்கள் சாதியை மறப்பீர், வர்க்கமாய் ஒன்று திரள்வீர் என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டது. தலித் இலக்கியம் தலித் மக்களின் விடியலை, தனியொரு சக்தியாய், தலித்களை மட்டுமே கொண்டுவரும் எனில் அது உங்களுக்கு சாத்தியம் என்று தோன்றுகிறதா? இதில் மற்ற சமூக மக்களையும் கொண்டிருந்தால், தலித் இலக்கியங்கள் மற்ற சமூகங்களிலுமுள்ள உழைக்கும் மக்களின் உயர்வுக்கான கோட்பாடுகளையும் கொண்டிருந்தால் அதுவே பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியம் எனப்படும்.//
[1]எம் தலித்தியர் மக்களுக்கு மட்டும் அல்ல , இந்த உலகில் வாழும் எல்லா உழைக்கும் மக்களுக்குமே திரிபு இன்றி மார்சியத்தை நடைமுறை படுத்துவதில் தான் முழு தீர்வு உள்ளது என்பதை நான் உளபூர்வமாகவும் /அறிவுபூர்வமாகவும் நம்புகின்றேன்
[2] அதனால் தான் மார்சியத்தை நடைமுறை படுத்தும் போது பாட்டாளி வர்கத்துக்குள் சாதியத்தால் ஒடுக்கபட்டு உள்ள எம் தலித்தியர் மக்களீன் இலக்கியத்தையும் நம்முடையதாக்கி இலக்கிய/அறிவு தளத்திலும் கருத்தியல் போரை வர்க்க எதிரிகளுக்கு எதிராக தொடுக்க வேண்டும் என்று முன்பே கூறினேன். உங்களுடன் விவாதிபது எம் ருஷ்ய தோழன் Avtomat Kalashnikova [AK] உடன் விவாதிபது போல் உணர்கின்ரேன். துப்பாக்கி உள் உள்ள உங்கள் தோழமை கண்டு எம் கண்கள் இரமாகின்றன.

கலாஷ்நிகோவ்,

Kalashnikov said he would have been better off designing a lawnmower, given that he didn’t actually make a ton of money off his invention, and in retrospect, he said he would rather “help farmers with their work” than have helped kill people. He didn’t regret building a weapon to defend Mother Russia, but he did regret its later spread into the hands of terrorists.
I love you Avtomat Kalashnikova [AK]

 I love you Avtomat Kalashnikova [AK]

vinavu conflicts and Wrong replaysவினவை நோக்கி நான் கேட்ட கேள்வியும் வினவு செய்யும் அவதூருகளும்

ம க இ க தோழர்ளீன் முரண்பாடுகளும் ,அவதூருகளும்

வினவை நோக்கி நான் கேட்ட கேள்வியும் வினவு செய்யும் அவதூருகளும் ::

அஜித்தின் தத்துவம் – அண்ணாச்சியின் நாக் அவுட் !,ஓடு “தலைவா” ஓடு – பாகம் 3 வரை விமர்சனம் செய்ய நேரமும் ,மனசும் இருக்கும் வினவுக்கு தலித்தியர் மக்களீன் எழுத்துகளை பற்றி விமர்சனம் செய்ய நேரமும் மனசும் இல்லாமைக்காக சுய விமர்சனம் [Self-criticism]செய்து கொள்ளுமா ?

இக் கேள்விக்கு ஒன்று வினவு கொள்கை நேர்மையுடன் பதில் அளித்து இருக்க வேண்டும் அல்லது வழக்கம் போல் கண்டும் காணமலும் சென்று இருக்க வேண்டும்.

அதை விட்டு அவர்கள் செய்து உள்ள அவதூருகளை பாருங்கள் :

[1]தலித் இளைஞர்கள் சினிமா மாயையில் சிக்கி சீரழியட்டும் என்ற உங்களது வன்மம் கண்டிக்கப்படவேண்டியது. இது போதையில் இளைஞர்கள் சீரழியட்டும் என்று ஆளும் வர்க்கம் நினைப்பதற்கு ஈடானது.

[2]…….எகத்தாளத்துடன் கேட்டதற்கு நீங்கள்தான் சுயவிமரிசனம் ஏற்க வேண்டும்.

[3]நீங்கள் நாலு நாவல்கள் படித்து விட்டால் உங்களுக்கு முக்கியம் என்று தோன்றிவிட்டால் உலகமே அதை அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்பது நிச்சயம் மேட்டிமைத்தனமாக அணுகுமுறை

[4]நீங்கள் படித்ததை மற்றவரும் படிக்கலாம் என்று ஆலோசனை கூறலாமே தவிர, இதையெல்லாம் ஏன் நீ படிக்கவில்லை என்று குதிப்பது சரியா? தலித் மக்கள் கூட இத்தகைய இலக்கியங்களை படிக்கும் வாய்ப்பற்றவர்கள். அதனால் அவர்களும் அதற்கு எதிரானவர்கள் என்று கத்துவீர்களா?

[5]தலித் இலக்கியம், பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியம், மார்க்சிய அழகியல் எது குறித்தும் உங்களுக்கு எதுவும் தெரியாது. தெரியாது என்பதை புரியுமளவு உங்களுக்கு பணிவோ, கற்கும் ஆர்வமோ கிடையாது. மாறாக அதை யாராவது சுட்டிக் காட்டினால் உடனே கம்பையெடுத்து தீர்ப்பு கொடுக்க துடிக்கிறீர்கள்!

தென்றல் அவர்கள் செய்து உள்ள அவதூருகளை பாருங்கள் :

[6]சோ போன்ற எதிரிகள் அ.மா போன்ற பிழைப்புவாதிகள் கருத்துக்களை நைச்சியமாக தந்திரமாக வைக்கிற பொழுது அவர்களிடம் நாம் இருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் சரவணன். சோ, அ.மா போன்று குழந்தை பால்குடிக்கும் பொழுது குறுக்கே புகுந்து முலை அறுக்கிற வகையறாக்கள் அல்லர் தாங்கள். அதனால் தான் அவர்களை எதிரி, பிழைப்புவாதி என்று அடையாளங்கண்டு உங்களை அற்பவாதி என்கிறார் சுகதேவ். என் பார்வையிலும் இது அற்பத்தனம் தான் சரவணன். நேர்மறையில் பரிசீலியுங்கள்.

இவ்வாறு எல்லாம் நீங்களும் எம்மை அவதூரு செய்ய மாட்டீர்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன் உங்களீன் விவாதத்தை கூர்மை படுத்தும், செழுமையான கேள்விகலுக்கு பதில் அளிக்க போகிறேன்

Friday, June 20, 2014

வினவுடன் ஒரு விவாதம் DISCUSSION with vinavu

வினவுக்கு ,

[1]திரைபடத்துறை பற்றி விமர்சனம் எழுத வினவுக்கு நேரமும் , மனசும் இருக்கும் போது தலித்தியர் மக்களீன் எழுத்துகளை பற்றி விமர்சனம் செய்ய நேரமும் மனசும் இல்லாமைக்காக சுய விமர்சனம் [Self-criticism] செய்து கொள்ளுமா ? என்ற என் கேள்விக்கு நான் தலித் இளைஞர்கள் சினிமா மாயையில் சிக்கி சீரழியட்டும் என்ற வன்மத்துடன் இருப்பதாக கூறுவது தவறு.

[2]திரைபடத்துறை பற்றி விமர்சனம் எழுதுவது போன்று தலித்தியர் மக்களீன் எழுத்துகளை பற்றியும் விமர்சனம் செய்யுங்கள் என்று பொருள் கொள்ளுவது தான் வினவுக்கு நேர்மை.


VINAVU//வினவில் வரும் சினிமா விமரினசங்களில் சம்பந்தப்பட்டிருக்கும் சினிமாக்களை தலித் இளைஞர்களும் பெரும் எண்ணிக்கையில் பார்க்கிறார்கள். ஆகவே அனைத்து தமிழ் இளைஞர்களையும் மீட்பதற்கே அவை எழுதப்படுகின்றன. அவை அடிக்கடியும், அனைத்து சினிமாக்களையும் எழுத முடியவில்லை என்பதே எமது வருத்தம். இதில் தலித் இளைஞர்கள் சினிமா மாயையில் சிக்கி சீரழியட்டும் என்ற உங்களது வன்மம் கண்டிக்கப்படவேண்டியது. இது போதையில் இளைஞர்கள் சீரழியட்டும் என்று ஆளும் வர்க்கம் நினைப்பதற்கு ஈடானது.//

[1]இந்திய பாட்டாளி வர்க்க புரட்சிக்காக கருத்தீயல் தளத்தில் பணிக்கும் வினவு ,அதன் தோழர்கள் செய்யும் தியாகத்துக்காக பெருமை பட்டுகொள்வதில் எமக்கு மகீழ்ச்சியே!

[2]தலித்தியர் மக்களீன் எழுத்துகளை விமர்சனம் செய்யுங்கள் என நான் கோருவது உங்களுக்கு நான் முறுக்கு கடித்துக் கொண்டே நாவல் ஏன் படிக்க வில்லை என்று கேட்பது போல் உள்ளது என்று ஒப்புமை செய்யும் உங்கள் தர்க்க அழகு மிக்க அருமை !


VINAVU//தலித் மக்களின் சமூக, பொருளியல், அரசியல் விடுதலைக்கு மிகச்சரியான திட்டத்தையும், அதற்கேற்ப உண்மையான நடைமுறையையும், அதனால் தூக்கு, ஆயுள் (இன்றும் எமது தோழர் ஒருவர் ஆயுள் தண்டனையில் சிறையில் இருக்கிறார்) முதல் பல்வேறு அடக்குமுறைகளையும் சந்தித்து வரும் மார்க்சிய லெனினிய இயக்கத்தை பார்த்து விமரிசிப்பதாக இருந்தால் இது குறித்துதான் அதாவது விடுதலைக்கு நாங்கள் முன்வைக்கும் வழியில் என்ன தவறு என்று வைக்க வேண்டும். மாறாக முறுக்கு கடித்துக் கொண்டே நாவல் ஏன் படிக்க வில்லை என்று கேட்பது முட்டாள்தனமானது. கஞ்சிக்கு போராடுபவனைப் பார்த்து ஏன் பாயசத்திற்கு போராடவில்லை என்று கேட்கும் மேட்டிமைத்தனத்தோடும் இதை ஒப்பிடலாம்.//

[1]தலித்தியர் இலக்கியம் பற்றிய [மார்க்ஸ்யிய-தலித்திய] விமர்சகர்களால் கூறப்படும் வரையறைகள் மார்சிய அழகீயல் கோட்பாட்டுக்குள்[பாட்டாளி வர்க்க இலக்கிய கோட்பாட்டுக்குள்] உள் அடங்கி தான் உள்ளது என்பதை வினாவுக்கு தெரிவித்துக் கொள்கின்றேன்.

[2]தலித்தியர் இலக்கியம் பற்றிய [மார்க்ஸ்யிய-தலித்திய] விமர்சகர்களால் கூறப்படும் வரையறைகள்:

[i]புழக்கத்தில் இருந்த பழைய மரபுகளை அனைத்துத் தளங்களிலும் மறுத்தல், மறுதலித்தல், தலை கீழாக்குதல்.

[ii]பார்ப்பனியத்தின் அழகியல் கட்டுமானத்தையும் உன்னதத்தையும் மாயைகளையும் உடைத்தல்.

[iii]கறை படிந்துள்ள இலக்கிய வரலாற்றையும் பாரம் பரியத்தையும் இனம் கண்டு ஒதுக்கிப் புதிய எதிர் வரலாற்றைக் கட்டமைத்தல்.

[iv]குற்ற உணர்ச்சிகளுக்குப் பலியாகிக்கொண்டிருந்த ஆகக்கீழான மனநிலையிலிருந்து தலித்துகளை மீட்டுக் கொண்டு வந்து அத்தகைய நடைமுறை களை உதறித் தள்ளுதல்.

[v]தங்களுக்கான காயங்களை ரத்தக் கவிச்சியோடும் வலியோடும் தங்களாலேயே வெளிப்படுத்த முடியும் என்பதை ஆழ உணர்ந்து வலியுறுத்தல்.

[vi]ஒடுக்கப்படுவதற்கான பொது அம்சங்களை தலித்துகளும் பெண்களும் உணர்ந்து கிளர்ந்தெழச் செய்தல்.

[vii]புனிதக்கட்டுக்குள் சிக்கிக் கொள்ளாத இலக்கியச் செயற்பாடுகளால் தவிர்க்க இயலாத எதார்த்தத்தை மீறிய புதிய வடிவத்தை உருவாக்குதல்.

தலித்தியர் இலக்கியம் பற்றிய இந்த வரையறைகள் மார்சிய அழகீயல் [பாட்டாளி வர்க்க இலக்கிய] வரையறைகளை மீறாமல் உள்ளதை வினவு உணருமா ?


VINAVU//அடுத்து தலித் இலக்கியம் எனும் கோட்பாட்டு விளக்கத்தோடு கூடிய இலக்கிய வகைமையை நாங்கள் ஏற்கவில்லை. பொதுவில் தமிழ் இலக்கியம், வங்க இலக்கியம், பெண்ணிய இலக்கியம் என்று சொல்வது போல தலித் இலக்கியம் என்று சொன்னால் பிரச்சினையில்லை. மாறாக அதற்கு கோட்பாட்டு விளக்க்த்தை அளித்து வரையறுக்க முன்வந்தால் அதை விட சரியான விளக்கம் கொண்டிருக்கும் பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியம் எனும் வகைமைதான் கம்யூனிஸ்டுகளின் இலக்கியக் கொள்கை.//

[1]என்ன வினவு , நீங்களும் கஞ்சியை விட்டுட்டு பாயசம் குடிக்கும் மேட்டிமைத்தனத்த்துக்கு வந்து விட்டீர்களா ?


VINAVU//இறுதியாக நீங்கள் குறிப்பிட்டிருக்கும் இலக்கியங்களை விமரிசிக்க கூடாது என்பது எமது கருத்தல்ல. வரம்பிற்குட்பட்டு அவை நடந்தே வருகிறது. புதிய கலாச்சாரத்தில் “கோவேறு கழுதைகள்” உள்ளிட்டு அப்படி சில வந்திருக்கின்றன. இவையும் இன்னும் பல நூல்களும் பாட்டாளி வர்க்க இலக்கியம் எனும் புரிதலோடுதான் வந்தது என்பதையும் மறந்து விடவேண்டாம். ஆனால் அந்த கோவேறு கழுதைகள் தலித் மக்களின் உள்முரண்பாடுகளை பெரிது படுத்துகிறது என்று பல தலித்திய இலக்கியவாதிகள் அதை எதிர்த்ததும் வரலாறு.//

[1]என்னது என்னிடம் உள்ள மாக்சீம் கோர்கியீன் தாய் நாவலை தூக்கி எறிய சொல்கிண்றீர்களா ? முடியாது தோழர் !


VINAVU://மேலும் இலக்கியங்களை விட தலித் மக்களின் பல்வேறு பிரச்சினைகள் குறித்து வேறு எந்த தமிழ் ஊடகங்களையும் விட வினவுதான் காத்திரமான கட்டுரைகளை கொடுத்து பெரும் விவாதத்தையும் எழுப்பியிருக்கிறது. இளவரசன் தற்கொலையின் போது கூட வேறு எவரும் வன்னியசாதி வெறி என்றோ பாமக சாதிவெறி என்றோ சொல்வதற்கு அஞ்சிய நேரத்தில் எமது அமைப்புகள் மட்டுமே களத்தில் அதுவும் வன்னியர்கள் வாழும் பகுதிகளின் அப்படி பிரச்சாரம் செய்தன. இதையெல்லாம் விட நாவல்கள் முக்கியமா சரவணன் அவர்களே?//

[1]Dear ComradeS,

I follow my life according to my Beloved Teacher Lenin words…,

“Practice without theory is blind.

Theory without practice is sterile.

Theory becomes a material force as soon as it is absorbed by the masses.”

WHAT ABOUT YOU ?


VINAVU//இறுதியாக தலித் உள்ளிட்டு அனைத்து மக்களின் விடுலைக்காக தன்னலமின்றி போராடி வரும் புரட்சிகர அமைப்புகளில் இணைந்து கொண்டு களப்பணியாற்றாமல், புத்தகங்களுக்கு மதிப்புரை எழுதுவதையே பெரும் பணியாக முன் வைத்து, மட்டுமல்லாமல் அதை நீங்கள் ஏன் செய்ய வில்லை என்று எகத்தாளத்துடன் கேட்டதற்கு நீங்கள்தான் சுயவிமரிசனம் ஏற்க வேண்டும்.//

Thursday, June 12, 2014

ARE THE PAEIARS (PAREIYAS) OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? by REV. ROBERT CALDWELL, D.D., LL.D.,



ARE THE PAEIARS (PAREIYAS) OF SOUTHERN INDIA
DRAVIDIANS ?

It has been commonly supposed by Anglo-Indians, that certain tribes
and castes inhabiting Southern India, especially the Pareiyas, Pallas,
Puleiyas, and similar tribes, belong to a different race from the mass of
the inhabitants. The higher castes are styled Hindus, or else Tamilians,
Malayalis, &c., according to their language and nation ; but those
names are withheld from some of the ruder and more primitive tribes,
and from the Pareiyas and other agricultural slaves. As this supposition,
and the use of words to which it has given rise, are frequently
met with both in conversation and in books, it seems desirable to
inquire whether, and to what extent, this opinion may be regarded as
correct.
ARE THE PAREIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 541
It is necessary here to premise some remarks on the meaning of the
term Hindil. This term is used in India in a variety of ways, but its
most common, as well as its best authorised meaning, is that of an
adherent of the system of religion called Hinduism. It is true that
this use of the term is liable to serious objection, inasmuch as the term
Hindu originally meant, and ought still to mean, an Indian—an inhabitant
of India—irrespective of the religion to which he belonged. It
seems hardly fair to use a term which in itself has not a theological,
but a geographical meaning, to denote the adherents of one out of
several religions which prevail in the region to which the term applies.
There is no such inconsistency pertaining to the use of the terms
Buddhist, Jaina, Muhammedan, or Christian. Notwithstanding this,
in consequence of the difficulty of finding any other convenient term
to denote the followers of the Brahraanical religion, or the religion of
the Vedas and Puranas, and also in consequence of the followers of
this religion forming the great majority of the inhabitants of India,
people have been led to adopt the national name as a term of religious
nomenclature. This meaning has been made authoritative by its use
in official documents, and by a decision of one of the courts, to the
effect that the term Hindtis, as used in the ' Indian Succession Act,' is
meant to denote the adherents of the religion called Hinduism, in consequence
of which Indian Christians are declared not to be Hindtis in
the meaning of the Act. This being the case, it seems to have become
desirable that the term Hindii should now cease to be used in any
other sense. Consistency in the use of terms is of more importance
than accuracy of etymology. It may, therefore, be admitted—using
the word in this sense—that the Tudas, the Khonds, and many of the
Gonds are not Hindus, and also that some of the predatory wandering
tribes are probably not Hindus ; though, geographically, they have all
as much right to the name of HindU as the Brahmans themselves. In
some of these cases, however, it would be safer to say merely that such
and such classes are not regarded as orthodox Hindtis. As for the
Pareiyas and the lower castes generally in the more civilised districts
of the country, they are Hindus by religion, like the rest of the community.
The Brahmans and the Pareiyas equally worship Siva and
Vishnu, and therefore are equally Hindtis. The differences between
them pertain to caste, not to religion.
Many persons, especially in Northern India, have been accustomed
to use the term Hindti as synonymous with Aryan. They call the
Brahmans and the higher castes of Northern India Hindtis, but withhold
the name from the aboriginal races. This seems an improper use
of words, inasmuch as it denationalises not only the low-caste inhabi542
APPENDIX.
tants of the northern provinces and the rude forest tribes of Central
India, but also the whole of the Dravidian inhabitants of the Peninsula ;
notwithstanding the proofs that exist that they crossed the Sind, Hind,
or Ind-tis, and occupied the Sapta Sindhu, or ' country of the seven
rivers'—the Vaidik name of India, as far as India was at that time
known—before the arrival of the Aryans, and that they have therefore
a better claim to be called Hind-us than the Aryans themselves. To
deprive the Dravidians and other primitive races of the name of Hindu,
seems as unjust as it would be to deprive all persons of Anglo-Saxon
descent of the name of Englishman, and to restrict that name to the
descendants of Norman families.
Some again mix the two meanings^—the religious and the ethnological
—together, and thus, as it appears to me, produce inextricable confusion.
Thus Mr Beanies, in a note to the Introduction to his '•' Comparative
Grammar of the Aryan Vernaculars of Northern India," p. 39, says,
" For the information of readers in Europe it may be necessary to
explain that the word Hindi! is always used in India as a religious
term, denoting those Aryans who still adhere to the Brahmanical
fiiith, and who in most parts of India constitute the majority of the
population." I should have considered this definition perfectly correct
if the word Aryans had been omitted ; but as it stands, it either
includes Dravidians amongst Aryans, contrary, I believe, to Mr
Beames's own opinion, or it refuses the name of Hindil to those
Dravidians in Madras and elsewhere, who consider themselves, and are
generally considered by others, amongst the most orthodox and zealous
Hindus in India. In Southern India, Dravidians are invariably called
Hindis in public documents ; and the University of Madras divides
candidates for its honours amongst the Hindu community into two
classes only, Brahmans and ' other Hindus ; ' by the term, other Hindus,
denoting all persons 'not Brahmans' who are adherents of tlie Hindu
religion. Notwithstanding this, in Southern India itself the term
Hindu has sometimes been restricted to the higher castes, and denied
to the Pareiyas and other castes supposed to hold an inferior place in
the social system. In this classification the term high-caste, without
distinction of Aryan or Dravidian, occupies the place of the word
Aryan in Mr Beames's definition. This restriction of the name of
Hindu to those of the higher castes who adhere to the Brahmanical
religion prevails chiefly, as might be expected, amongst persons who
belong to the higher castes themselves, but Europeans have sometimes
fallen into the same style of expression. For instance, in regard to
the Shanars, a tribe in Tinnevelly, a considerable proportion of the
members of which have become Christians, it has sometimes been said
ARE THE PAREIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 543
by Europeans that tbey are ' not Hindtls.* This style of expression is
owing, I believe, to a misapprehension, inasmuch as the Shanars, in
their ori^^inal condition, before their reception of Christianity, were
adherents of the ordinary Hindil religion, though generally it was a
low type of that religion which they followed. They were certainly not
Aryans, except on the supposition that all Dravidians are Aryans, but
in this respect they were only in the same predicament as the rest of
the Tamil castes, whether higher or lower. The practice of demonolatry
does not make a man cease to be a Hindu by religion, the demonolatry
of the aborigines having been incorporated with the worship of E-udra
from very early, if not even from Vaidik times. The greater number
of the Buddhists in Ceylon are demonolaters—the origin of demonolatry
in Ceylon and India being no doubt the same ; yet, though
demonolatry is further removed from Buddhism than from Hinduism,
we do not think of saying that the Singhalese are not Buddhists.
There is an element of recognised demonism in the Saivism of every
part of India, in some places more, in others less. It is a question
only of less or more ; and the adherents of the more, as well as of the
less are Hindus. The notion that the Shanars are not Hindus is a
notion unknown to the Hindus themselves. By the Hindus they are
regarded as simply one caste out of many. We must now, however,
bring this digression to an end, and resume our inquiry respecting the
relationship of the Pareiyas.
The Pareiyas (called in Telugu Malavaiidlu = Malas) are not the only
caste or class of people in the Dravidian parts of India, who are commonly
regarded as outcasts, nor are they the lowest or most degraded
of those classes ; but partly because they are the most numerous servile
tribe (their numbers amounting in some places to so much as a fifth of
the population), and partly because they are more frequently brought
into contact with Europeans than any similar class, in consequence of
the majority of the domestic servants of Europeans throughout the
Madras Presidency being Pareiyas, they have come to be regarded by
some persons as the low-caste race of Southern India. Hence, besides
the above-mentioned discrepancies in the application of the name HindCl,
there are various errors afloat respecting the origin of the Pareiyas and
their position in the caste scale, which require to be noticed before
entering on the question now to be discussed, ' Are the Pareiyas Dravidians
%
'
Europeans were generally led to suppose, on their arrival in India
several generations ago, that the Pareiyas were either the illegitimate
offspring of adulterous intercourse, or were persons who had been
excluded from caste for their crimes. This notion appears to have
644 APPENDIX.
been invented and propagated by tlie Bralimans and tlie higher castes,
and must have originated, in part, in their wish to justify their exclusive,
unsocial behaviour towards the Pareiyas, on principles which they
supposed that Europeans would approve. In part, also, it may have
originated in an error arising from the uncritical habit of the Hindu
mind—viz., the error of transferring to Southern India and to the
Dravidian tribes, the fictions which were devised in Northern India to
account for the origin of the new castes, or so called mixed classes, of
the North. Those northern castes or classes seem to have come into
being through the operation of two causes ; first, through the subdivision
of the original castes of Vaisyas and servile or Sudra Aryans,
in accordance with the progressive subdivision of labour ; and secondly,
through the introduction of one aboriginal tribe after another within
the pale of Aryan civilisation, as the religion and civil polity of the
Sanskrit-speaking race spread throughout the country, and as the
primitive inhabitants were transformed from Dasyus, Nishadas, and
Mlechchas, into Sudras. In Manu and similar S'astras, no mention is
made of either of these causes ; but the new or mixed castes are attributed
exclusively to fictitious mixtures of the older castes. The more
respectable of the new castes are attributed to the legal intermarriage
of persons belonging to different castes of recognised respectability
;
another and inferior set of castes are attributed to the adulterous
intercourse of persons of equal respectability, but of dififerent caste, or
of high-caste men with low-caste women ; whilst the lowest castes of
all are represented to have sprung from the adulterous intercourse of
high-caste women with low-caste men, and are said also to constitute
the receptacle of persons who had been socially excommunicated for
offences against their caste.
Whatever amount of truth may be contained in this representation
of the origin of the castes of Northern India (and I think it most
probably a fiction throughout), it may confidently be affirmed that the
Dravidian castes had no such origin. The only 'mixed caste' known
in Southern India, is that which consists of the children of the dancing
girls attached to the temples. Of this class the female children are
brought up in the profession of their mothers, the males as temple
florists and musicians. In all ordinary cases, when children are born
out of wedlock, if there is no great disparity in rank or caste between
the parents, the rule is that the caste of the child is that of the less
lionourable of the two castes to which its parents belong. Where
considerable disparity exists, and where the dereliction of rank is on
the woman's side—as, for example, where a high-caste woman, or even
a woman belonging to the middling castes, has formed an intimacy
ARE THE PAREIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 545
with a Pareiya man, neither the caste of the father nor any other caste
has much chance of being recruited or polluted by the addition of the
woman's illegitimate offspring. The child rarely sees the light; the
mother either procures an abortion or commits suicide. To suppose,
therefore, as Europeans have sometimes been led to suppose, that the
entire caste of Pareiyas (including its siibdivisions, and the ' left hand
'
castes corresponding to it) has come into existence in the surreptitious
manner described above, or that it is composed of persons who have
been excluded from other castes for their crimes, is a baseless dream,
which seems too preposterous for serious refutation. Though it is probable
that it was from the statements of natives that the Anglo-Indian
community originally derived this notion, yet I never met with any
natives, learned or unlearned, by whom the notion appeared to be
entertained ; and the Pareiyas themselves, who regard their lowly caste
with feelings of pride and affection, which are very different from what
might be expected of them, would resent this representation of their
origin, if they had ever heard of it, with indignation.
Anglo-Indians who are not acquainted with the vernacular languages,
often designate Pareiyas as outcasts, as persons who are
without caste, or as persons who have no caste to lose. It is true
that the Pareiya servants of Europeans will sometimes vaunt that they
belong to ' master's caste
;
' and some masters are said to have found
to their cost that their Pareiya servants practise no scrupulous, superstitious
distinctions respecting meats and drinks. Notwithstanding
this, to suppose that the Pareiyas have literally no caste, is undoubtedly
an error. The Pareiyas constitute a well-defined, distinct, ancient
caste, independent of every other; and the Pareiya caste has subdivisions
of its own, its own peculiar usages, its own traditions, and
its own jealousy of the encroachments of the castes which are above
it and below it. They constitute, perhaps, the most numerous caste
in the Tamil country. In the city of Madras they number twenty-one
per cent, of the Hindu population ; the Vellalas, who come next to
them, numbering fourteen per cent. Though the Pareiyas themselves
will admit that they belong—or, as they would prefer to say, that
they belong at present—to the lowest division of castes, and are not
fabled to have sprung from even the least noble part of BrahmS,;
nevertheless, they are not the lowest of the castes comprised in this
lowest division. I am acquainted with several castes in various parts
of the Tamil country, which are considered lower than the Pareiyas in
the social scale ; and in this enumeration I do not include the Pallas,
a caste between whom and the Pareiyas there is an unsettled dispute
respecting precedence. The treatment which the Pareiyas receive from
2 M
546 APPENDIX.
the castes above them, is doubtless unjust and indefensible ; but it is
not generally known by those Europeans who sympathise in the
wrongs of the Pareiyas, that, whenever they have an opportunity, the
Pareiyas deal out the very same treatment to the members of castes
which are inferior to their own
e.g., the caste of shoemakers, and the
lowest caste of washermen ; that they are, equally with the higher
castes, filled with that compound of pride of birth, exclusiveness, and
jealousy, called ' caste feeling
;
' and that there is no contest for precedence
amongst the higher castes of longer standing, or of a more
bitter character, than that which is carried on between the Pareiyas
and the Pallas. In the insane dispute about pre-eminence, which is
always being carried on in Southern India between the ' right hand
'
and the ' left hand ' castes, the Pareiyas range themselves on the right
hand, the Pallas on the left ; and it is chiefly by these two castes that
the fighting part of the controversy is carried on. Now that Europeans
are better acquainted with Indian affairs, the theory of the illegitimate
origin of the Pareiyas is more rarely found to be entertained ; and, as
the study of the native languages extends, the supposition that they
are outcasts, or that they have no caste, will soon disappear likewise.
The question before us having been cleared of popular errors and
extraneous matter, we now come to the consideration of that question
itself. Are the Pareiyas Dravidians % Are the forest tribes, the lower
castes, and the so-called 'outcasts,' that speak the Dravidian languages,
especially the Tamil Pariahs (properly Pareiyas), the Telugu
Malas, and the Malayalam Puleiyas (who may be taken as the representatives
of the class), of the same origin and of the same race as the
Dravidians of the higher castes? Whilst both classes have a right
to be called Hindiis, are the higher castes alone Dravidians, Tamilians,
Malayans, &c. ? and are the Pareiyas and people of similar castes to
be regarded as belonging to a different race 1
On the whole, I think it more probable that the Pareiyas are Dravidians
; nevertheless, the supposition that they belong to a different
race, that they are descended from the true aborigines of the country
—a race older than the Dravidians themselves—-and that they were
reduced by the first Dravidians to servitude, is not destitute of probability.
It may be conceived that as the Aryans were preceded by the
Dravidians, so the Dravidians may have been preceded by an older,
ruder, and perhaps blacker race, of whom the Doms and other Chandalas
of Northern India, and the Pareiyas, and other low tribes of the
Peninsula, are the surviving representatives. If this primitive race
existed prior to the arrival of the Dravidians, it would naturally
happen that some of them would take refuge from the intruders in
ARE THE PAREIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 647
mountain ftistnesses and pestilential jungles—like the Rajis or D6ms
of the Himalayas, the Weddas of Ceylon, and the Mala-(y)-ara8as of
the Southern Ghauts; whilst others, probably the majority of the
race, would be reduced to perpetual servitude, like the Pareiyas,
Puleiyas, and Pallas. The history of the subjection of the Prae-Aryan
S'udras of Northern India, would thus form the counterpart and supplement
of the history of the subjection of a still older race. Though,
however, all this may be conceived to be possible, and though there
may not be any ^ priori improbability in it, it is more to the purpose
to state such circumstances and considerations as appear to be adducible
in its support.
(1.) The Pareiyas, the Pallas, the Puleiyas, and several other lowcaste
tribes, are generally slaves to the higher castes, and most of them
appear always to have been in an enslaved condition ; and it is more
natural to suppose that they were reduced to a servile condition by
conquest, than to sup"pose that entire tribes were enslaved by the
operation of ordinary social causes. If, then, the castes referred to
were a subjugated people, they must have settled in the country at
an earlier period than their conquerors, and probably belonged to a
different race.
(2.) The low-caste inhabitants of Southern India are distinguished
from the entire circle of the higher castes by clear, unmistakable marks
of social helotry. The title of 'S'Mra,' which has generally been
assumed by the higher castes, or which was conferred upon them by
the Brahmans, is withheld from the low-caste tribes; they are not
allowed to enter within the precincts of the temples of the Dii majorum
gentium; and wherever old Hindii usages survive unchecked, as in the
native protected states of Travancore and Cochin, the women belonging
to those castes are prohibited (or were, till lately) from wearing
their ' cloth ' over their shoulders, and obliged to leave the entire bust
uncovered, in token of social inferiority. It may be argued, that
broadly marked class distinctions like the above-mentioned, which
separate the people of ten or twenty different castes or tribes from
the rest of the population, are incompatible with the supposition of an
original identity of race.
(3.) There are various traditions current amongst the Pareiyas to
the effect that the position which their caste occupied in native society
at some former period was very different from what it is now, and
much more honourable. Wilks observes that there is a tradition that
the Canarese Pareiyas were once an independent people, with kings of
their own. The Tamil Papiyas sometimes boast that at an ancient
period tlieirs was the most distinguished caste in the country. They
548 APPENDIX.
say that they were reduced to their present position, as a punishment
for the haughty behaviour of their ancestors to some ancient king ; on
which occasion the Vellalas, or caste of cultivators, who are now
called Tamirar, or Tamilians, par excellence, were raised to the place
which had previously been occupied by themselves. There is a similar
tradition that the Kuravas, or gipsy basket-makers, were once kings
of the hill country in the south.
(4.) In various parts of the country Pareiyas and members of similar
castes enjoy peculiar privileges, especially at religious festivals. Thus,
at the annual festival of Egdttdl, the only mother—a form of K§,li,
and the tutelary goddess of the ' Black town ' of Madras—when a tdli,
or bridal necklace (answering to our wedding-ring), was tied round the
neck of the idol in the name of the entire community, a Pareiya used
to be chosen to represent the people as the goddess's bridegroom.
Similar privileges are claimed by Pareiyas in other parts of the country,
especially at the worship of divinities of the inferior class, such as the
village ammds, or mothers, and the guardians of boundaries ; and these
peculiar rights, which are conceded to them by the higher castes, may
be supposed to amount to an acknowledgment of their ancient importance
; like the privileges claimed at the coronation of Rajput princes
by the Bhills, a northern race of aborigines. It has always been the
policy of Hindu rulers to confer a few empty privileges upon injured
races as a cheap compensation for injuries ; and it has generally been
found, where an inquiry has been made, that such privileges possess an
historical signification. Mr Walhouse, in an article entitled " Archaeological
Notes," in the Bombay Antiquary for July 1874, adds a few
instances of the privileges enjoyed by the lower castes. "At Melkotta,
the chief seat of the followers of R^m^nuja Achdrya, and at the Brahman
temple at Bailur, the Holeyars or Pareyars have the right of entering
the temple on three days in the year, specially set apart for them.
In the great festival of Siva at Trivalur, in Tanjor, the head man of the
Pareyars is mounted on the elephant with the god, and carries his
chaiiri. In Madras, too " [in addition to the custom mentioned above
by myself], " the mercantile caste, and in Vizagapatam the Brahmans,
had to go through the form of asking the consent of the lowest castes
to their marriages, though the custom has now died out." The principle
underlying these customs is thus explained :—" It is well known,"
he says, " that the servile castes in Southern India once held far higher
positions, and were indeed masters of the land on the arrival of the
Brahmanical races. Many curious vestiges of their ancient power still
survive in the shape of certain privileges, which are jealously cherished,
and, their origin being forgotten, are much misunderstood. These
ARE THE PAREIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 549
privileges are remarkable instances of survivals from an extinct order
of society—shadows of a long-departed supremacy, bearing witness to
a period when the present haughty high-caste races were suppliants
before the ancestors of degraded classes whose touch is now regarded
as pollution."
(5.) The strongest argument which can be adduced in support of the
Prse-Dravidian origin of the Pareiyas and similar castes, consists in the
circumstance that the national name of Tamilians, Malayalis, Kannadis,
<fcc., is withheld from them by the usus loquendi of the Dravidian
languages, and conferred exclusively upon the higher castes. When a
person is called a Tamiran, or Tamilian, it is meant that he is neither a
Brahman nor a member of any of the inferior castes, but a Dravidian
Sudra. The name is understood to denote, not the language which is
spoken by the person referred to, but the nation to which he belongs
;
and as the lower castes are never denoted by this national name, it
would seem to be implied that they do not belong to the nation,
though they speak its language, but belong, like the Tamil-speaking
Brahmans and Muhammedans, to a different race.
I may here mention an argument occasionally urged in support of
the same view of the case, which is founded, I believe, upon an error.
It has been said that the name Pareiya, or Pariah, is synonymous with
that of the Paharias (from pahdr, a hill), a race of mountaineers, properly
called Meiers, inhabiting the Bajmahjil Hills, in Bengal; and
hence it is argued that the Pareiyas may be considered, like the Paharias,
as a race of non-Aryan, non-Dravidian aborigines. It is an
error, however, to suppose that there is any connection between those
two names. The word Pariah, properly Pareiya, denotes not a mountaineer,
but a drummer, a word regularly derived from parei, a drum,
especially the great drum used at funerals. The name Pareiya is, in
fact, the name of a hereditary occupation, the Pareiyas being the class
of people who are generally employed at festivals, and especially at
funerals, as drummers. It is true that their numbers are now so great
that many of them are never so employed, and that the only employment
of the great majority is that of agricultural labourers ; but whenever
and wherever the din of the parei happens to be heard we may be
assured that a Pareiya is the person who is engaged in beating it. As
the whole ca^te, though perhaps the most numerous in the circle of the
low-castes, is denominated by this name, it appears probable that originally
drumming was their principal employment.
The origin of the term Mdla, applied to the Telugu Pareiyas, is
uncertain. Mdl means bl^ck in Tamil, but the corresponding word in
Telugu is not mdl, but nalla. The Pur^nas speak of a tribe of bar550
APPENDIX.
barians called Malas, but tbeir location has been considered doubtful.
I should be inclined to identify the Puranic name with that of the
Meiers, the primitive hill people of the Kajmahal hills; it seems
hazardous, however, to attribute the same origin to the name of the
Telugu Pareiyas. Mr C. P. Brown suggests, but does not adopt, the
derivation of the name from the Telugu verb mdl-utdi, to be without,
the meaning deducible from which, * the destitute,' would seem to suit
the circumstances of the case. The name of the Malayalam PulaycLS
(Tarn. Puleiyas), is derived from pula, flesh, pollution ; but the ultimate
root seems to be pul, little. The caste which is considered the
lowest in the Malayalam country, perhaps the lowest in any of the
Dravidian provinces, is that of the N^y^dis, or Nayaclis, a race of
dwellers in the jungles. N4yMi means one who hunts with dogs;
N^yadi, an eater of dogs. The members of this caste are required to
retire seventy-two steps from high-caste people, Pulayas thirty-six,
Kaiiiyars twenty-four. It seems difficult to suppose that tribes which
are now regarded as so degraded belonged originally to the same race
as the higher castes themselves ; but the difficulty, though one tha£'
requires careful consideration, may not be found to be insuperable. The
circumstances and arguments that have now been alleged in favour of
the non-Dravidian origin of the lower castes, possess undoubtedly a
considerable degree of strength ; but I proceed to show that they are
not perfectly conclusive, and that they are to some extent counterbalanced
by considerations adducible on the other side.
(1.) The argument which is drawn from the servile condition of the
Pareiyas fails to establish the conclusion : because it is certain that
there are many slaves in various parts of the world who do not differ
from their masters in race, though they do in status. The Eussian
serfs were Slavonians, and the Magyar serfs Magyars, equally with their
masters. Illustrations of the inconclusiveness of the argument may be
drawn also from Dravidian life. The more wealthy of the Sh^nars—
a
caste inhabiting the extreme south—have slaves in their employment,
some of whom belong to a subdivision of the Shanar caste. These servile
Shanars appear to have been slaves from a very early period ; and
yet they are admitted even by their masters to belong to the same race
as themselves. There are also servile subdivisions of some other castes.
Thus, a portion of the Maravas of the southern provinces are slaves to
the Poligars, or Marava chieftains; and even of the Vellalas, or
Tamilian cultivators, there are not a few families who are slaves to the
temples. Various circumstances might contribute to the reduction of
the Pareiyas, &c., to servitude, irrespective of difference or inferiority
of race. In the wars of barbarous nations, it often happens that both
ARE THE PAREIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 651
conquerors and conquered belong to tlie same race, and even to the
same tribe. In a civilised age, the conquerors may be content with
governing and taxing the conquered ; but in a ruder age, and especially
in a tropical climate, where labour is distasteful, the vanquished are
ordinarily reduced to the condition of slaves. In such cases we shall
meet with a phenomenon exactly parallel to that of the Pareiyas—viz.,
a servile tribe speaking the language and exhibiting the physiological
peculiarities of their masters, and yet separated from them by an
impassable barrier. Other causes, however, in addition to that of war
may have been in operation, such as poverty, or a state of society
resembling the feudal system, or even a trade in slaves, like that which
in Africa sets not only nation against nation, but village against village.
At all events, taking into account the probability that these and similar
social evils may have existed at an early period, it does not seem more
difficult to account for the enslaved condition of the Pareiyas, without
supposing them to have been of a different race from their masters, than
it is to account for the serfdom, till lately, of the Russian peasantry, or
for the existence of slavery amongst nearly all the primitive Indo-European
races, without the help of any such supposition. It is worthy of
notice also, that whilst the Pareiyas, Pallas, and Puleiyas are generally
slaves, some of the castes that are included in the lower division
including some of the very lowest—consist wholly of freemen.
(2.) The traditions that have been mentioned respecting the honourable
position formerly occupied by the Pareiyas, do not establish the
point in hand. Supposing them to rest (which they do not appear to
do) on an historical foundation, they prove, not an original difference
of race, but only the -ancient freedom of the Pareiyas, and the respectability
of their social rank, before their reduction to slavery.
(3.) The circumstance that the entire circle of the lower castes,
including the Pareiyas, are separated from the higher by badges of
social distinction, and denied the national names of Tamilian, Malayali,
&c., is one which must be admitted to possess great weight. Though
the argument which may be deduced from this circumstance is a very
strong one, it does not appear to be absolutely conclusive, for it is in
accordance with the genius of Hindti legislation to punish poverty by
civil and social disabilities ; and high-caste pride might naturally take
the shape of an. exclusive appropriation even of the national name.
We find a parallel use of words in the Sanskrit S'astras, in which
nations that are admitted in those S'astras to be of Kshatriya origin
{e.g., the Yavanas and Chinas), are termed Mlechchas, not in consequence
of difference of ra^e, but solely in consequence of their disuse
of Brahmanical rites. There is a still closer parallel in the law of
552 APPENDIX.
Manu, that Brahmans who took up their aJ)ode in the Dravidian country
—probably in Manu's time an uncleared forest—should be regarded as
Mlechchas.
(4.) There does not seem to be anything in the physiology of the
Pareiyas, in their features, or in the colour of their skin, which warrants
us to suppose that they belong to a different race from their high-caste
neighbours. The comparative blackness of their complexion has led
some persons to suppose them to be descended from a race of Negrito
aborigines ; but this hypothesis seems to be unnecessary. The swarthiness
of the complexion not only of the Pareiyas, but also of the
Puleiyas of the Malayalam country (a still blacker caste), may be
accounted for by their continual employment for many ages in the
open air, exposed to the full force of the vertical sun. If the Fellahs,
or labourers, and Bedouins, or wandering shepherds, of Egypt, are
admitted to be Arabs of pure blood, notwithstanding the deep brown
of their complexion, it would seem to be unnecessary to suppose the
Pareiyas, who labour in a hotter sun than that of Egypt, to be of a
different race from the rest of the Dravidians, in order to account for
their complexions being a shade darker. In no country in the world
are features and complexion so variable as in India ; but caste, as it
exists in India, and especially as it affects the condition of the lower
classes, is unknown in every other country in the world. Separate
for ever from the society of their fellow-countrymen a class of agricultural
labourers or slaves : prohibit all intermarriage with families in
more easy circumstances : require them to live by themselves in
wretched wigwams, removed to a considerable distance from the
village inhabited by the respectable householders : compel them to
work hard the whole year round in the open air in an inter-tropical
climate—in a country where the sun comes twice in the year right
over head : let all possibility of their rising to a higher condition of
life, or obtaining a more sedentary, shady employment be for ever
precluded : prohibit education : pay them no wages : feed them scantily
and clothe them still more scantily : encourage drunkenness and the
eating of carrion : prohibit the women from dressing themselves with
ordinary regard for decency :—treat them, in short, for twenty centuries
as the Brahmans and high-caste Dravidians have treated the Pareiyas
and other low-castes, and it will be unnecessary to have recourse to the
theory of their intermixture with a primitive race of Africans or
Negritoes in order to account for the coarseness of their features, their
dwarfishness, or the blackness of their skin. Notwithstanding all
this, though the Pareiyas and Puleiyas, as a class, are darker than
any other class in the South, we find amongst them almost as great
ARE THE PABEIYAS OF SOUTHERN INDIA DRAVIDIANS ? 553
a variety of colour as amongst other classes of Hindus ; and occasionally
we may notice complexions that are as clear as those of the
higher castes, together with considerable regularity of feature. When
Pareiyas have risen to a position of competence and comfort, and
S'Cidras have become impoverished, and been obliged to work hard in
the sun all day, their complexion is affected as well as their social
position ; and in a few generations the S'Mra is said to become dark,
the Pareiya fair.
I admit that the features of the Pareiyas differ somewhat from those
of the high-caste VelMlas, or cultivators, as the features of every caste
in India differ somewhat from those of every other caste ; yet there is
no difference between the cultivator and the Pareiya in the shape of
their heads. Not only from their peculiarities of feature and dress,
but even from the shape of their heads, we are generally able to distinguish
Tamilians or Telugus from the Afghan or Turco-Tatar
Muhammedans of India. But looking at the shape of their heads
alone, and leaving complexion and features out of account, it is impossible
to distinguish a Tamilian, or high-caste Dravidian, from a
Pareiya or any other member of the lower castes. Difference in
feature is of little or no account in this inquiry, for it is notorious
that castes which proceed from the same origin differ from one another
both in features and in mental characteristics, as widely as if they
inhabited different and distant countries. The soldier or robber castes
of Kallas and Maravas, differ as much from the higher castes in their
features as the Pareiyas, and in habit of mind still more. Nevertheless,
they claim to be considered as pure Tamilians. The caste title of the
Maravas, * Deva,' is the same as that of the old kings of the Pandya
and Chola dynasties. Chieftains of their race still possess the principalities
of Shevagunga and KamnS,d, which are called 'the two
Maravas;' and the latter, the prince of Ramnad, has claimed from
an ancient period to be considered as Setupati, or hereditary guardian
of Eama's bridge. The other tribe, the Kallas, have a king of their
own, the Tondaman P^ja, or Raja of Puducottah ; they claim a
relationship to the ancient kings of the Chola country ; and they are
regarded by the Tamilian VeMlas, or cultivators, as next in rank to
themselves. It is possible—though not, I think, probable—that these
castes settled in the Tamil country subsequently to the settlement of
the mass of the population ; but it does not follow that they belonged
to a non-Dravidian race ; for the course which I have supposed the
Kallas and Maravas to have followed, is precisely that which was
followed on the decline of ^ihe power of the Pandyas, by various Telugu
and Canarese castes that are unquestionably Dravidians.
654 APPENDIX.
(5.) The essential unity of all the Dravidian dialects argues the
unity of the race, inclusive of the lower castes. The mixed origin of
the Hindtis of the Gaura provinces may be conjectured, not only from
historical notices, but from an examination of the component elements
of the northern vernaculars. In those vernaculars we can trace the
existence of two lingual currents, the Aryan and the non-Aryan, the
one running counter to the other; but in no dialect of the Dravidian
languages are such traces discoverable of any extraneous idiom which
appears to have differed in character from that of the mass of the language.
All the grammatical forms of primary importance in all the
Dravidian dialects cohere together and form one harmonious system.
If the Pareiyas and the other servile castes were supposed to be a
different race from the Dravidians, and- the only surviving descendants
of the true aborigines, it would be necessary to regard the isolated
mountain tribes, the Tudas, Gonds, &c,, as remnants of the same
aboriginal race ; and if this theory were correct, the languages of those
long isolated tribes should be found to differ essentially from Telugu
and the Tamil. On the contrary, no essential difference in gramma-"
tical structure, or in the more important names of things, has been
discovered in them ; but the Gond and Ku, Tuda and Kota dialects,
belong demonstrably to the same family as the more cultivated Dravidian
tongues. It is also worthy of notice that though the Pareiyas and the
other servile classes in the plains live in hamlets by themselves, removed
to a considerable distance from the villages in which their highcaste
masters reside, there is no trace amongst them of any difference
in idiom, of peculiar words, or of peculiar forms of speech. The only
difference apparent, consists in their mispronunciation of Sanskrit
derivatives, arising from their general want of education ; and in many
instances, even this difference is not found to exist.
On the whole, therefore, the supposition that the lower castes in
the Dravidian provinces belong to a different race from the higher,
appears to me to be untenable. It seems safer to hold, that all the
indigenous tribes who were found by the Aryans in Southern India,
belonged substantially to one and the same race. It is probable enough
that the Dravidians were broken up into tribes before the Aryan immigration,
and that the distinctions, not only of richer and poorer, but
also of master and slave, had already come into existence amongst
them. Those distinctions may have formed the foundation of the caste
system, which their Brahmanical civilisers built up, and which was
moulded by degrees into an exact counterpart of the caste system of
Northern India.